سپهر ستاری: سرانجام تکلیف نیمکت تیم ملی مشخص شد و فدراسیون فوتبال امیر قلعهنویی را به عنوان سرمربی جدید ایران معرفی کرد. تصمیمی که در چند روز اخیر موافقان و مخالفانی هم داشته اما اغلب مربیان از حضور قلعهنویی روی نیمکت مربیگری ایران حمایت کردهاند. تیم ملی ایران با هدیات قلعهنویی سال آینده در جام ملتهای ۲۰۲۳ قطر به میدان خواهد رفت و از حالا باید خودش را آماده حضور قدرتمند در این رقابتها و شکست طلسم ناکامیهای چند دهه اخیر کند.
پیروز قربانی، پیشکسوت باشگاه استقلال که در این تیم هم زیر نظر قلعهنویی به میدان رفته، در گفت و گو با روزگار پرس درباره انتخاب او و همچنین آخرین وضعیت تیم سابق خود یعنی استقلال صحبت کرد که در ادامه میخوانید:
امیر قلعهنویی سرمربی تیم ملی شد؛ نظر شما درباره انتخاب او چیست؟
به نظر انتخاب سختی نبود. وقتی گزینه خارجی نشد و سراغ گزینه داخلی آمدند خب مربی داخلی که استانداردهای مربیگری در تیم ملی را داشته باشد خیلی زیاد نیست. از دید من دو نفر یعنی یحیی گلمحمدی و امیر قلعهنویی بودند که آقای قلعهنویی انتخاب شد و امیدوارم موفق باشند.
خیلیها میگویند امیر قلعهنویی در سالهای اخیر افتخار و موفقیتی در لیگ برتر کسب نکرده و به همین خاطر به انتخاب او انتقاد دارند.
موفقیت از دید شما چیست؟
مثلا در سپاهان تیمی که بستند برای قهرمانی بود ولی به این هدف نرسید.
از یک زاویه دیگر نگاه کنیم ایشان بالای ۲۰ سال است به طور پیوسته در لیگ برتر ایران تیم دارند و فکر میکنم بالای ۹۰ درصد این سالها تیمهای او جزو ۴ تیم بالای جدول بوده و همیشه یکی از تیمهایی بوده که بیشترین گل زده را داشته است. این چیزی است که به ذهن من میرسد. بین مربیان داخلی ایشان بهترین گزینه بودند. اما خودشان هم بهتر میدانند بهتر است یک کادر خیلی قوی ببندند که بتوانند کمک کنند. از این لحاظ که بگوییم حالا در سالهای اخیر جام نگرفته یا با یک جام و دو جام بگوییم طرف کاندیدای مربیگری تیم ملی شده به نظرم درست نیست. شما باید یک پروسه چندین سال را در نظر بگیری تا استانداردهای لازم برای سرمربیگری تیم ملی را پیدا کنی. این را هم بویم که لیستی که فدراسیون فوتبال متاسفانه چاپ کرد یک طوری نشان داد انگار نیمکت تیم ملی خیلی قابل دسترسی است. من برای همه دوستان احترام قائلم ولی به نظرم این لیست هم قیمت یک سری مربیان را بیجهت بالا برد و هم شان نیمکت تیم ملی را پایین آورد.
اصلا این لیست سر کاری نبود؟
حالا جدا از این باید ببینیم از کجا آمده و فدراسیون برچه مبنایی لیست را داده؟ شما چه معیاری داشتی که مثلا پیروز قربانی را در حد سرمربیگری تیم ملی تشخیص دادی. افرادی که فوتبالی بودند این لیست را مسخره میکردند. خود امیر قلعهنویی اولین نفر انصراف داد و به نظر من شان او حفظ نشد. اتفاق خوبی نبود و شاید کار دستهای پشت پرده بود. یک سری دوستان میخواستند قیمتشان را بالا ببرند و از جایگاهی که هستند بالاتر نشان بدهند. به نظر من اتفاق خوبی نبود و فقط شان نیمکت تیم ملی پایین آمد.
البته ساکت الهامی میگفت خودش لایقترین فرد برای نیمکت تیم ملی بوده.
من مصاحبه او را نشنیدم و نمیتوانم نظر بدهم. نظر شخصی من در کل این است که ما باید به یک سری استانداردها برسیم تا ادعایی داشته باشیم. آقای الهامی مربی من بوده و رفیق من است ولی به نظرم درحال حاضر فقط قلعهنویی و گلمحمدی استانداردهای لازم برای تیم ملی را دارند.
با توجه به شرایط تیم ملی اولویت قلعهنویی در تیم ملی باید چه مسائلی باشد؟ بعضیها میگویند مربی جدید باید تغییر نسل بدهد.
نظر بعضیها را ول کنید. همه کارشناس شدهاند و نظر میدهند. مهمترین دغدغه امیر قلعهنویی این است که در جام ملتهای آسیا بتواند قهرمان شود و نتیجه بگیرد. قراردادش هم تا پایان جام ملتهای آسیا است. کارهایی که قبلیها نکردند یا زورمان نرسیده از آنها بخواهیم را نباید از امیر قلعهنویی درخواست کنیم. اصلا اینطوری نیست. تنها هدف ایشان ساختن یک تیم خوب برای جام ملتهای آسیا تا تیم ملی آنجا خوب بازی کند. خود قلعهنویی از همه ما و کارشناسان زرنگتر است و میداند باید چه کاری انجام دهد. تغییر نسل و این مسائل فقط افکار مربی را منحرف میکند. الان وقت تغییر نسل نیست. تمام بازیکنان ما در اروپا بازی میکنند. مثلا بیاید مهدی طارمی که ۳۰ سالش شده را کنار بگذارد؟ مگر میشود.
شاید به این خاطر این بحث مطرح شده که تیم ملی در جام جهانی یکی از مسنترین تیمها در میانگین سنی بود و از عملکرد چند ملیپوش هم خیلی انتقاد شد.
این میانگین سنی را نمیدانم چه کسی از خودش درآمورده است. فوتبال به این چیزها ربطی ندارد. شما با آمادگی بدنی میتوانی عملکرد خوبی داشته باشی. حالا شاید چون تیم ملی موفق نبوده یک سری افراد به سن بالا ربط میدهند. چند بازیکن ما خودشان باید بروند و این طبیعی است. در جام جهانی هم به نظرم چند بازیکن ما خیلی بیخود و بیجهت عضو تیم ملی بودند و خودشان باید متوجه باشند. امیر قلعهنویی هم این را از همه بهتر میداند ولی اینکه بیاید تغییر نسل بدهد نیاز به زمان دارد. مثل مربی خارجی به او زمان بدهید و حمایت کنید و از او تغییر نسل بخواهید. امیر قلعهنویی از هر کسی در این فوتبال زرنگتر است و این کارها را انجام میدهد ولی الآن به نظرم هدفش باید فقط جام ملتهای آسیا باشد.
مشابه این قضیه را سال ۸۲ در استقلال انجام داد که خود شما هم حضور داشتید.
شاید خیلیها ندانند ولی آن سال خیلی مسائل ناخواسته بود. شاید خود آقای قلعهنویی هم دوست نداشت آن اتفاقات رخ دهد و یک سری بازیکن خودشان رفتند. شاید خیلیها ندانند ولی آدم باید واقعیت را بدانند. بعضی از بازیکنان مثل سهراب بختیاریزاده و فکر کنم مهدی هاشمینسب خودشان رفتند. ۴-۵ بازیکن با تصمیم خودشان رفتند. یعنی تغییر نسلی به آن شکل نبود که آقای قلعهنویی آمد گفت میخواهم همه را کنار بگذارم نبود. ناخواسته بود. شاید از دستم ناراحت شوند ولی باید واقعیت را بگویم. اصلا بازی دادن من و امیرحسین صادقی به دلیل اتفاقات و شرایط بود. چون من و او عضو تیم بودیم، سعید لطفی و سبو شهبازیان که باشگاه آنها را خرید، مصدوم بودند. چون به من و امیرحسین صادقی اطمینان چندانی نبود. اما تا زمان رسیدن آنها به شرایط مطلوب من و امیرحسین کار را گرفتیم. یعنی فکر نکنید برنامهریزی شده بود. درصد بالایی از آن ناخواسته بود.
کمی هم در خصوص استقلال صحبت کنیم. این تیم در هفتههای اخیر عملکرد بسیار خوبی داشته است. با این روند و با توجه نتایج خوب سپاهان چقدر به قهرمانی استقلال امیدوار هستید؟
چرا نباشم؟ استقلال به نظر من بهترین تیم ایران در فاز پرس و کانتر پرس است و این را عالی انجام میدهد. خیلی خوب توپگیری میکند و طرح و برنامه دارد تا آن را تبدیل به موقعیت کند. چند بازی اخیر استقلال را ببینید که پشت هم برده است. حتی بازی با نساجی هم به نظرم برد بود چون موقعیتهایش از همه بازیها بیشتر بود که بدشانسی آورد. من به مربی نساجی احترام میگذارم که بعد بازی گفت از مساوی ناراضیام ولی دوستان فکر میکنند تلویزیون اختراع نشده یا ما بازیها را نمیبینیم؟ این درست نیست باید به تیم حریف احترام بگذاریم. استقلال جلوی نساجی به نظرم بالا ۷-۸ موقعیت عالی داشت. فکر نکنید نساجی روند بردهای استقلال را قطع کرد. آن بازی هم از نظر من برد برای استقلال بود.
کلا از نظر فنی روند رو به جلویی داشته است.
کاملا. هر بازی موقعیت گل میساز و نشاندهنده تیمی است که استانداردهای لازم برای قهرمانی را دارد و یک رقیب سرسخت مثل سپاهان هم هست که به نظرم تیم باکیفیتی است. من به پرسپولیس احترام میگذارم. خیلیها میگویند پرسپولیس ۱۰ نفره باخت ولی قبل اخراج هم سپاهان فوتبال بازی میکرد. باید واقعیت را بگوییم. من زمانی که باید تعریف هم میکنم. از نظر من در شرایط فعلی سپاهان و استقلال شایستگی بیشتری برای قهرمانی دارند. امیدوارم استقلال روندش را حفظ کند و بتواند از لغرش استقلال استفاده کند.
بیشتر بخوانید:
۲۵۸ ۲۵۸
دیدگاه ها برای این نوشته بسته شده است.