تنگ شدن دست مردم محدود به شب عید نیست. مردم مدت زیادی است که وضع اقتصادی خوبی ندارند و از تمام نیازهای ضروری یا غیر ضروری خود گذشته‌اند تا تنها شکمشان را سیر کنند.در همین روزهای پایانی سال، بسیاری از خانواده‌ها، به فرزندانشان تفهیم کرده‌اند که عید۱۴۰۱ نه خبری از لباس نو هست نه تفریح. زیر لب هم خدا را شکر می‌کنند که کرونا هست و فعلاً دور مهمانی رفتن و مهمانی دادن خط کشیده شده است.در این میان برخی نظرات کارشناسی! ارائه می‌دهند که نخرید و قناعت کنید و میوه و گوشت نخوردن مشکلی ایجاد نمی‌کند؛ یا توصیه به «مقاومت» می‌کنند.القصه که احتیاج به توصیه برای نخریدن نیست. مردم ندارند که بخرند. پدری که حقوق دو و نیم میلیونی می‌گیرد، چگونه می‌تواند از بازار گران پوشاک برای بچه‌هایش لباس عید بخرد. سرپرست خانواده‌‌ای که چند ماه است حقوقش عقب افتاده، چگونه می‌تواند سری به بازار گوشت و مرغ بزند.آن‌هایی که به مردمانی که در صف مرغ و گوشت دولتی می‌ایستند خرده می‌گیرند واقعاً فکر می‌کنند، مردم از سر علاقه در زمانه کرونا در صف مرغ دولتی می‌ایستند؟ نه، آن‌ها فکر می‌کنند با صرفه‌جویی در پول مرغ، حداقل می‌توانند چاله‌ای دیگر از زندگی‌شان را پر کنند. البته سواره چه خبر از حال پیاده دارد؟ الآن هم آن‌هایی که تصمیم می‌گیرند و وعده می‌دهند و هم آنها که توصیه به نخریدن و مقاومت می‌کنند؛ حقوق‌ و عیدی را گرفته‌اند، آجیل، گوشت و مرغشان هم رسیده است و چه می‌دانند «ندارم» یعنی چه؟بسیاری از مشاغل هم که به علت اومیکرون یا تعطیل هستن یا نیمه تعطیل… به هر حال امیدواریم دولت هر چه سریعتر به این وضع نابسامان اقتصادی پایان دهد چون مردم دیگر توان مقاومت را ندارند.!