مرتضی رضایی: این بی وفایی از سمت ماست آقا غلامرضا؛ راستی سلام. دیروز بود که صدایت را تقدیم موزه کمیته ملی المپیک کردند؛ جالب بود و شنیدنی.

هر سال وقتی سالگردت می‌شود سعی می کنم حتی اگر دو خطی هم شده از شما بنویسم. تکرار مکررات است قبول. خیلی ها می گویند:« هرچه بوده همه شخم زده‌اند. دیگر چیزی برای نوشتن نیست.» اما من می گویم هست. به خصوص امسال که کسی برایت چیزی ننوشت!

همیشه و هر سال حداقل در روزنامه ها گوشه‌ای از صفحه عکس شما بود و یک یادآوری که بابا! تختی نمرده است، پهلوانی و جوانمردی نمرده است و … اما انگار امسال سر خیلی ها شلوغ بود و سیلی زدن موسوی به ترابی اهمیت بیشتری داشت. یا سر خوردن استقلال از بالاهای جدول و شایعات رفتن ساپینتو و … هر چه صفحه نخست روزنامه ها را جوریدم نه عکسی از شما بود، نه تیتری و …ما بی معرفتیم آقا غلامرضا؛ شما ببخش. روحت شاد جهان پهلوان.

۲۵۸ ۲۵۸