یکی از ورزشکارانی که امید زیادی برای رسیدن او به سکو پارالمپیک وجود دارد «شهلا بهروزیراد» ملیپوش کرمانشاهی تیم قایقرانی ایران است. بهروزیراد که بیش از یک دهه در این رشته فعالیت دارد عناوین مختلف آسیایی و جهانی کسب کرده و اکنون در لیست اعزام به سرزمین آفتاب قرار گرفته تا دومین آوردگاه بزرگ ورزشی خود را تجربه کند.
او در پارالمپیک ۲۰۱۶ ریو حضور داشت اما نتوانست عملکرد چشمگیری داشته باشد و در نهایت به عنوان نهمی رسید.
وی در گفت وگو با خبرنگار با شرح اتفاقات زندگی ورزشی خود، از معلولیت نه به عنوان یک محدودیت بلکه امتیازی و اتفاق ویژه یاد کرد که به میانبری برای رسیدن او به سکوهای جهانی تبدیل شده است. اتفاقی که به گواه خودش مسیر زندگی این دختر کرمانشاهی را تغییر و در نهایت بهروزیراد را به یکی از شناخته شدهترین ورزشکاران پارالمپیکی تبدیل کرد.
قلمداد کردن معلولیت به عنوان یک امتیاز در حالی است که دارنده مدال برنز مسابقات جهانی مجارستان میگوید: شاید اگر این معلولیت نبود هیچگاه به سکوی جهانی و پارالمپیکی فکر نمیکردم. اما اکنون ورزشکار و مدالآوری هستم که با وجود نقص جسمانی در ظاهر، احساس خوشبختی از درون دارم.
او عاشق ورزش است و پیش از قایقرانی در رشته دوومیدانی و پرتاب دیسک فعالیت داشته و توانسته عناوینی چون قهرمانی ایران را از آن خود کند عناوینی که شاید اگر ادامه داشت امروز وی را باید در زمره ورزشکاران رشتههای پرتابی قلمداد میکردیم.
خود را از نفرات نخست و قدیمیترین ورزشکاران پارا قایقرانی میداند و میگوید: سال ۹۰ برای تست استعدادیابی به تهران آمده و با توجه به آمادگی جسمانی لازم توانست به راحتی در رشته قایقرانی پذیرفته شود. او در یک خانواده ورزشی رشد کرده و به خوبی الفبای ورزشی را فرا گرفته است. همیشه هدفش موفقیت در ورزش حرفهای بود اما نقص جسمانی موجب شد تا او میانبر بهتری برای رسیدن به عنوان جهانی انتخاب کند. او در کمتر از یک سال و در مسابقات آسیایی ۲۰۱۱ توانست به روی سکو برود و نخست گام در جهت رسیدن به یک عنوان بینالمللی را برداشت.
ار مسابقات جهانی ۲۰۱۹ مجارستان به عنوان یکی از بهترین نتایج خود یاد میکند و مدال برنز آن مسابقات را بهترین عنوان ورزشی خود میداند. عنوانی که هم سهمیه پارالمپیک ۲۰۲۰ توکیو را برای او قطعی کرد و هم موجب شد تا اسپانسر رقابتها یک قایق استاندارد مسابقه با تخفیف ۵۰ درصد به وی هدیه دهد. هدیهای که البته راحت به دست او نرسید بلکه گمرک آن را به خاطر بدهی های فدراسیون توقیف کرد و بهروزیراد مجبور بود چهار ماه برای رسیدن به آن منتظر بماند.
این قایق از جنس قایقهای مسابقه در پارالمپیک توکیو است و به گواه دارنده مدال نقره مسابقات شبهپارالمپیک، جنس این وسیله ورزشی از کربن خالص و میتواند در حدود ۲۵ سال عمر مفید داشته باشد و قابل استفاده برای چند دوره مختلف و ورزشکاران ردههای سنی است.
بهروزیراد بعد از کسب سهمیه پارالمپیک به راحتی از فیلتر کارشناسان فنی کمیته ملی پارالمپیک عبور کرد و در لیست اعزام قرار گرفت. البته نام وی در بین ورزشکاران شانس مدال نقره بود اما چندماهی است که وی را به گروه چهارم ورزشکاران اعزامی انتقال دادند. سه گروه نخست کسانی هستند که شانس رسیدن به مدال پارالمپیک دارند و گروه چهارم نیز قهرمانان آسیایی هستند که در زمان اعزام به توکیو عنوان حمایتی را یدک خواهند کشید.
او در این زمینه می گوید: یک ماه بعد از مسابقات مجارستان در سال ۲۰۱۹ به مسابقات شبه پارالمپیکِ ژاپن اعزام شدم و در پیست مخصوص مسابقات توکیو توانستم به مدال نقره برسم. این موجب شده بود تا امیدی زیادی برای رسیدن به مدال پارالمپیک داشته باشم اما حضورم در مسابقات جهانی مجارستان در سال ۲۰۲۱ جایگاه را به گروه چهارم تنزل داد.
وی ادامه داد: من در مجارستان آمادگی لازم را نداشتم و کرونا تمریناتم را مختل کرده بود. همچنین در زمان تمرینات با یک مصدومیت مواجه شدم که میزان آمادگی من را تحت تاثیر قرار داد. در پارالمپیک البته رقابت آسان نیست بلکه حریفانی از ازبکستان، انگلیس و فرانسه دارم و و به دنبال آن هستم بتوانم بهترین عنوان را کسب کنم. عنوانی که بتواند در تغییر جایگاه ایران در جدول ردهبندی مدال ها تاثیر داشته باشد.
ملیپوش کرمانشاهی پاراقایقرانی ایران از ریو به عنوان یکی از بدترین خاطرات خود یاد میکند و میگوید: نمیدانم چه اتفاقی رخ داد که نتوانستم عملکرد خوبی داشته و به فینال صعود کنم. امیدوارم در توکیو این اتفاق رخ ندهد. من در آن مسابقات بیتجربه بودم اما در توکیو خود را در جمع مدعیان میبینم و هراسی از رقابت ندارم.