مرحوم دعایی که یکی از همراهان و نزدیکان امام خمینی (ره) در دوران اقامت ایشان در شهر نجف بود، سابقه سفارت ایران در بغداد بین سال‌های ۱۳۵۷ تا ۱۳۵۸ و مقطع پیش از آغاز جنگ تحمیلی را هم در کارنامه خود داشت.وی در سال ۱۳۹۳ نشان افتخار جهادگر عرصه فرهنگ و هنر را کسب کرد.سیدمحمود دعایی از همراهان امام خمینی (س) در نجف بوده بود، او از اعضای مجمع روحانیون مبارز بود که از سال ۱۳۵۹ سرپرستی موسسه اطلاعات را به عهده داشت. دعایی همچنین سابقه عضویت در مجلس شورای اسلامی را نیز در کارنامه خود دارد. وی در سال ۱۳۲۰ در یزد، دیده به جهان گشود. بعد از پایان دوران دبیرستان به حوزه علمیه کرمان رفت و فراگیری علوم دینی را آغاز کرد. دعایی سطوح اولیه حوزوی را در کرمان پشت سر گذاشت و پس از آن راهی حوزه علمیه قم شد. او توانست در سال ۱۳۴۶ سطوح عالیه را به پایان برساند و در همان سال بود که تحت تعقیب عوامل رژیم شاه قرار گرفت، و به همین خاطر مخفیانه به عراق رفت و ادامه تحصیلاتش را در عراق از سر گرفت. در آن زمان ماموران رژیم پهلوی تلاش های بسیاری برای بازگرداندن او به ایران انجام دادند، که به سرانجام نرسید.حجت الاسلام و المسلمین سیدمحمود دعایی پیش از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران و سایر کشورها فعالیت سیاسی داشت و در همین راستا به اروپا و کشورهای خاور میانه مانند لبنان، عربستان، سوریه، اردن، افغانستان و پاکستان سفر کرد. وی از اعضای مجمع روحانیون مبارز بوده و از سال ۱۳۵۹ به عنوان سرپرست موسسه اطلاعات مشغول فعالیت بود. دعایی در شش دوره مجلس شورای اسلامی تا سال ۱۳۸۲ به عنوان نماینده مردم حضور داشته است. او در فاصله سال های ۱۳۵۷ تا ۱۳۵۹ به مدت دو سال سفیر ایران در عراق بوده، و پیش از آن نیز در سال های اقامت حضرت امام در نجف یکی از همراهان ایشان بوده است. دعایی قبل از پیروزی انقلاب در خارج و داخل ایران از فعالین سیاسی بوده و در خلال این مدت به اروپا و کشورهای آسیای غربی (چون سوریه، لبنان، اردن، عربستان، پاکستان، و افغانستان) سفر کرده‌است. او در جریان مبارزات سیاسی خارج از کشور مدت ۷ سال سخنگوی نهضت روحانیت مبارز در ایران بود و نمایندگی آیت‌الله خمینی را به عنوان رابط بین مسئولین عالی‌رتبه عراقی با وی به عهده داشت و همچنین رابط بین سازمان‌ها و انجمنهای اسلامی و مبارز دانشجوئی و برخی شخصیتهای مبارز خارج از کشور با وی بود. همچنین وی در زمان اقامت در عراق تهیه‌کننده و مجری برنامهٔ رادیویی نهضت روحانیت در ایران بود که در مبارزه با رژیم پهلوی پخش می‌شد.وی بعد از انقلاب در اوائل سال ۱۳۵۸ به عنوان سفیر جمهوری اسلامی ایران در عراق عازم بغداد شد و به‌دنبال اعتراض به دخالت‌های آشکار مأمورین عراقی در امور داخلی ایران به دستور وزارت خارجه در اسفند ۱۳۵۸ به ایران بازگشت. پس از آن مدتی در دفتر سید روح‌الله خمینی اشتغال داشت و از طرف ایشان اجازه دریافت وجوهات شرعیه را نیز داشت و سپس به دستور وی در اردیبهشت ۱۳۵۹ به سرپرستی موسسهٔ اطلاعات منصوب شد. به گفته حامد علوان الجبوری، وزیر خارجه عراق (در دوران آغاز جنگ ایران و عراق)، دعایی هنگام تبعید امام خمینی به عراق ضمن آنکه نماینده وی برای ارتباط با دولت عراق بوده‌است، با استخبارات عراق همکاری داشته‌است. برخی همچنین سخنرانی وی به عنوان سفیر ایران در عراق در نماز جمعه ۱۹ اردیبهشت ۱۳۵۹ در تحریک عراق برای جنگ را قابل توجه دانسته‌اند.دعایی که از اعضای جامعهٔ روحانیت مبارز تهران به‌شمار می‌رفت، در آستانهٔ انتخابات مجلس سوم به همراه جمعی دیگر از اعضا، انشعاب کرده و مجمع روحانیون مبارز را تشکیل دادند. دعایی در شش دورهٔ مجلس پس از انقلاب یکی از کرسی‌های تهران را در مجلس شورای اسلامی در اختیار داشت. پس از انقلاب، و پس از قرار گرفتن مؤسسه اطلاعات زیر نظر ولی فقیه وی به عنوان مدیر این مؤسسه منصوب شد. ستون «دو کلمه حرف حساب» که از دههٔ ۱۳۶۰ در روزنامه اطلاعات به قلم کیومرث صابری فومنی (گل آقا) منتشر شد به پیشی گرفتن این روزنامه از رقیب دیرین خود کیهان انجامید و زمینه انتشار هفته‌نامهٔ طنز «گل آقا» در سال‌های بعد شد.
روزنامه روزگار و پایگاه خبری روزگار پرس ضایعه درگذشت ایشان را به خانواده، بستگان و جامعه رسانه ای کشور تسلیت عرض می کند.
