شیشه‌های هواپیما در بخش کابین خلبان و کابین مسافر به دلیل طراحی پیچیده و پوشش‌های نانومتری تاکنون تنها توسط ۵ کشور در دنیا تولید می‌شوند؛ چرا که با توجه به ارتفاع زیاد پرواز (حدود ۳۵۰۰۰ پا) و فشار پایین در این ارتفاع در مقایسه با سطح زمین، ساختار هواپیماها باید به گونه‌ای طراحی و مهندسی شوند که بتوانند هنگام پرواز فشار مناسب برای انسان را در کابین تأمین کنند، در غیر این صورت اختلافی میان فشار هوای داخل و خارج هواپیما به وجود می‌آید که حتی می‌تواند منجر به از هم پاشیدن اجزای آن شود.
علاوه بر آن این شیشه‌ها باید به نوعی ساخته شوند که با پرواز هواپیما در ارتفاع و قرارگیری در دماهای حتی زیر صفر، بتواند فشار وارده را تحمل کرده و ترک نخورد و نشکند.
از آنجا که شیشه جلوی هواپیما یا شیشه کابین خلبان فشار بیشتری را باید تحمل کند، پنجره‌های کابین خلبان را همراه با ۳ تا ۵ لایه از جنس شیشه، آکریلیک، کربن، پلاستیک و موادی دیگر می‌سازند. این شیشه‌ها ساختاری شبیه شیشه‌های چندلایه و لمینت دارند و در صورت برخورد جسم خارجی (مثلاً پرندگان) خرد نمی‌شوند و ممکن است تنها ترک بردارند. شفافیت شیشه و خنثی کردن نور خورشید از دیگر تفاوت‌های شیشه جلوی هواپیما با شیشه‌های کناری است.
یکی دیگر از خواص مهم شیشه کابین خلبان عدم ایجاد بخار آب در سطح آن است، چرا که منجر به کاهش قدرت دید خلبان و امکان ایجاد خطر می‌شود. بر این اساس یکی از شرکت‌های فناور توانسته است با استفاده از پوشش نانومتری شیشه هواپیما تولید کند که این شیشه از تشکیل بخار جلوگیری می‌کند.
هواپیماهای C۱۳۰، بوئینگ ۷۰۷، فوکر ۵۰، فوکر ۲۷ و فوکر ۱۰۰ از جمله هواپیماهایی هستند که از نانومحصولات این شرکت استفاده می‌کنند و این محققان در حال حاضر روی ساخت شیشه‌های نانویی برای استفاده در هواپیماهای ایرباس کار می‌کنند.
به نقل از ستاد نانو، براساس اطلاعات منتشر شده در حال حاضر هواپیمایی کارون، هواپیمایی آسمان، هواپیمایی ایران ایر، هواپیمایی قشم، هواپیمایی وارش و هواپیمایی پویا از محصولات این شرکت استفاده می‌کنند.
