عضو هیئت علمی جامعه المصطفی گفت: اگر ائمه اطهار علیهم السلام سیاسی نبودند و کارهای اجتماعی و سیاسی انجام نمی‌دادند به زندان نمی‌افتادند و شهید نمی‌شدند، و این سیره و روش زندگی همه امامان معصوم علیهم السلام بوده است.

به گزارش روابط عمومی اداره کل اوقاف و امور خیریه استان قم، حجت‌الاسلام والمسلمین ناصر رفیعی در ویژه برنامه سالروز شهادت امام موسی کاظم علیه السلام که در حرم مطهر امامزاده جعفر شهید علیه السلام از نوادگان امام هفتم برگزار شد اظهار کرد: این امام همام در سفرهایی غیر رسمی به ایران آمده‌ بودند که یکی از مقاصد ایشان نیشابور بوده است.
وی افزود: مادر امام کاظم علیه السلام زنی بود به نام حُمیده که در نقل قول‌های فراوانی از ایشان به نیکی و پاکی یاد شده، بانویی که به معصیت گرفتار نبوده و حتی تا مدتی بعد از شهادت امام صادق علیه السلام محل مراجعه و رفع و رجوع کارهای مردم بوده است.
عضو هیئت علمی جامعه المصطفی العالمیه به تربیت خاص امام موسی کاظم علیه السلام توسط پدرشان اشاره و ابراز کرد: ایشان علم الهی را از امام صادق علیه‌السلام فرا گرفتند و زمانی که بیست ساله بودند، پدرشان به شهادت رسیدند در واقع حضرت در ۲۰ سالگی به مقام امامت رسیدند.
وی ادامه داد: رهبر معظم انقلاب در کتاب انسان ۲۵۰ ساله نوشته است «امام کاظم علیه السلام سه چیز را در اتاقشان قرار داده بودند، نخست شمشیر، دوم لباسی خشن و سوم قرآن؛ که اینها در واقع سه نماد برای ایشان بودند: شمشیر نماد جهاد، لباس خشن نماد زهد و قرآن نشانه‌ای از فرهنگ و هدف دینی».
رفیعی خاطرنشان کرد: امام کاظم علیه السلام در جوانی به صورت ناشناس مسافرت می‌کردند، روزی شخصی به نام شقیق بلخی در مکه فردی را دید که در گوشه‌ای مشغول عبادت است و گمان کرد یکی از صوفیان است ولی زمانی که به سمتش رفت، آن شخص سر بلند کرد و گفت از سوء ظن پرهیز کنید چرا که گناه است؛ بسیار ناراحت شد و در پی عذرخواهی برآمد ولی بلافاصله آن شخص که امام کاظم علیه السلام بودند فرمودند «اگر کسی از کار اشتباهش پشیمان شود و توبه کند، خداوند او را می‌بخشد» که اینها نشان‌دهنده علم غیبی امام است.
این استاد حوزه علمیه افزود: امام کاظم علیه السلام در زمان چهار خلیفه عباسی زندگی کردند که در اواخر عمر با دوره هارون هم دوره بودند و او، امام را بسیار اذیت کرد و ایشان را به زندان افکند.
وی ادامه داد: اگر ائمه اطهار علیهم السلام سیاسی نبودند و کارهای اجتماعی و سیاسی انجام نمی‌دادند به زندان نمی‌افتادند و شهید نمی‌شدند، و این سیره و روش زندگی همه امامان معصوم علیهم السلام بوده است.