نادیا زکالوند: داستان «جاش نالی»، آدم را یاد این جمله که «خواستن، توانستن است» می‌اندازد. او با تمام وجود دوست داشت که در یکی از فیلم یا سریال‌های هالیوودی شرکت کند، حتی اگر آن، نقش یک «جسد» باشد. او صدها ویدیو از خودش در شبکه اجتماعی «تیک‌تاک» گذاشت که در آنها در مکان‌های مختلف، خود را به «مردن» زده بود تا نشان دهد که می‌تواند نقش بازی کند.
ویدیوهای «نالی»، میلیون‌ها بازدیدکننده داشت. او در مکان‌هایی چون پارک، ساحل رودخانه، جنگل، روی پل، در پیاده‌روها و مکان‌های بسیار دیگر همچون «مرده‌ای» روی زمین می‌افتاد و سپس با کمک کسی از خود عکس و فیلم می‌گرفت و آنها را در شبکه اجتماعی تیک‌تاک قرار می‌داد.
سرانجام توجه سازندگان سریال «سی‌اس‌آی: وگاس»، به نالی جلب شد و از او خواستند تا نقش جسدی را در سریال بازی کند.
نالی به «واشنگتن‌پست» گفت، او با به‌کار بردن غیرمعمول‌ترین روش توانست این نقش را بگیرد. البته او با خنده گفت، «بازی کردن این نقش برای بار اول برایم بسیار سخت بود، اما آنقدر این کار را تکرار کردم تا توانستم آن را طبیعی بازی کنم. اکنون هم توانستم چنین نقشی در سینمای هالیوود بگیرم و جالب‌تر اینکه، دیگر از مردن نمی‌ترسم چرا که حداقل ۳۲۱ بار آن را بازی کردم.»
منبع:
دیدگاه ها برای این نوشته بسته شده است.