الهه جعفرزاده: سالانه تعداد زیادی از افراد در حین فعالیت‌های سنگین زمستانی مجروح می‌شوند و ده‌ها نفر جان خود را از دست می‌دهند. یکی از این فعالیت‌های سنگین، برف‌روبی یا پارو کردن برف به صورت دستی است که برای سنین بالا یا گروهی که شرایط پزشکی خاصی دارند، یک کار پرخطر به شمار می‌آید. پارو کردن برف شاید یک کار پیش پا افتاده به نظر برسد، ولی جالب است بدانید که همین کار تا کنون منجر به هزاران مصدومیت شده و حتی می‌تواند باعث حملات قلبی کشنده شود.
یک مطالعه قدیمی در سال ۲۰۱۰، تخمین زد که از سال ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۶، جمعیتی حدود ۲۰۰ هزار نفر به دلیل حوادث مربوط به برف‌روبی در بیمارستان بستری شدند، این آمار نشان می‌دهد به طور متوسط تقریباً ۱۱۵۰۰ نفر در سال، قربانی چنین حوادثی شده‌اند.
صدمات بافت نرم (جراحات پوست، آسیب‌دیدگی عضله، تاندون و یا رباط)، بیش از نیمی (۵۴.۷ درصد) از این موارد و آسیب‌های کمری، بیش از یک سوم (۳۴.۳ درصد) موارد آسیب‌دیدگی را تشکیل می‌دهند.
بنا به گزارش انجمن قلب آمریکا و مطالعات اخیر، عمده مردم بخصوص کسانی که ورزش در برنامه روزانه‌شان جایی ندارد، ممکن است پس از پارو کردن حجم انبوهی از برف، با افزایش خطر حمله قلبی یا ایست ناگهانی قلب مواجه شوند. به گفته کارشناسان، پارو کردن برف به نوبه خود می‌تواند محرکی برای بروز حمله قلبی باشد
بری فرانکلین (Barry Franklin)، استاد دانشکده پزشکی ویلیام بومونت میشیگان، در توصیف شدت و فشاری که پارو کردن برف به قلب وارد می‌کند، می‌گوید: «پارو کردن حجم کمی از برف (مثل برف موجود در پیاده‌رو) شاید در ظاهر کار دشواری نباشد، اما طبق تحقیقات ما، انجام این کار در سطوح گسترده به قدری سنگین است که حتی شدیدتر از دویدن روی تردمیل، قلب را به کار می‌گیرد و آن را درگیر می‌کند.»
مطالعه‌ای که پیش‌تر (در سال ۱۹۹۵) توسط فرانکلین انجام شد، نشان داد که این دو فعالیت (برف‌روبی و دویدن روی تردمیل) تقریباً ضربان قلب یکسانی را در افراد رقم می‌زند، با این تفاوت که عمل پارو کردن برف در واقع باعث افزایش فشار خون سیستولیک می‌شود.
بر اساس مطالعات گسترده‌ای که در این زمینه صورت گرفت، مشخص شد که سالانه صدها نفر در ایالات متحده در حین برف‌روبی و حتی پس از اتمام این کار جان خود را از دست می‌دهند. طبق بررسی‌ها گفته می‌شود ضربان قلب افرادی که در این مطالعه اخیر شرکت داشتند، پس از دو دقیقه پارو کردن برف، از ۸۵ درصدِ حداکثر ضربان فراتر رفت؛ این میزان از فعالیت قلبی، تنها زمانی قابل‌توجیه است که بدن در حال ورزش هوازی شدید باشد.
حملات قلبی در طول فصل زمستان، در آقایان بیشتر است
بر اساس یک مطالعه کانادایی که چند سال پیش صورت گرفت، اثبات شد که خطر حمله قلبی، در فصل بارش برف (در مقایسه با شرایط عادی) در مردان بیشتر است. همچنین این روند با افزایش ۳۴ درصدی احتمال مرگ آقایان در اثر حمله قلبی همراه بود. دمای سرد، در عین اینکه عروق کرونر را منقبض می‌کند، سبب افزایش فشار خون می‌شود؛ حال در چنین شرایطی کافی است تا افزایش ضربان قلب ناشی از فعالیت جسمی (برف‌روبی) نیز به آن اضافه شود که حمله قلبی رخ دهد.
چرا پارو کردن برف به ناراحتی‌های قلبی منجر می‌شود؟
در هنگام استراحت و حالات عادی، روند اکسیژن‌رسانی برای قلب کار سختی نیست؛ اما در حین ورزش و یا انجام فعالیت‌های شدید و سنگین، ماهیچه قلب به طور چشمگیری به اکسیژن نیاز پیدا می‌کند و در چنین وضعیتی ممکن است اکسیژن به قدر کافی تأمین نشود. پارو کردن برف در زمره فعالیت‌هایی قرار دارد که سبب افزایش این نیاز قلب می‌شود.
چه کسانی بیشتر در معرض خطر هستند؟
عوارض ناشی از این فعالیت، در افرادی که دچار کم‌تحرکی، چاقی، دیابت، کلسترول بالا، فشار خون بالا و همچنین افرادی که در معرض خطرات قلبی عروقی قرار دارند یا سابقه حمله قلبی داشته‌اند، جدی‌تر است. افراد سیگاری و حتی آنهایی که در گذشته سیگار می‌کشیدند نیز در حین پارو کردن برف می‌بایست بسیار مراقب خود باشند.
افرادی که با این شرایط دست‌وپنجه نرم می‌کنند و کسانی که عمل بای‌پس قلب یا آنژیوپلاستی عروق کرونر داشته‌اند، می‌بایست از انجام این کار اجتناب کنند و پارو کردن برف را به جوان‌ترها واگذار کنند.
اقدامات پیشگیرانه شامل چه مواردی است؟
توصیه می‌شود که علائم رایج ناراحتی قلبی را بیاموزید و اگر در حین انجام برف‌روبی، درد یا فشار قفسه سینه، سبکی سر، تپش تند یا ضربان نامنظم قلب به سراغتان آمد، فوراً پارو کردن را متوقف کنید. اگر این علائم بلافاصله پس از توقف فعالیت برف‌روبی برطرف نشد، با اورژانس تماس بگیرید.
دیدگاه ها برای این نوشته بسته شده است.