تمام مراجع تقلید در شرایط امر به معروف و نهی از منکر نوشته اند که باید احتمال تاثیر وجود داشته باشد و الا اساساً واجب نیست. تجربه ثابت کرده است که اگر فرد غریبه ای در خیابان به یک خانم که حجاب شرعی ندارد، تذکر دهد، اغلب نه تنها فاقد تاثیر است که گاه منجر به تنش و تقابل می شود.
بنابراین، از نظر شرعی باید گفت که اغلب امر به معروف ها و نهی از منکرهای مرتبط با مقوله حجاب، چون اثربخش نیستند، وجوبی هم ندارند.
اما این، سخن اصلی بحث حاضر نیست. سخن اینجاست که وقتی مردم متدین و خانم های محبجه را ترغیب می کنند که رأساً وارد تقابل با خانم های بدحجاب یا بی حجاب شوند، اعمال قانون که در قاعدتاً باید در ید حکومت باشد، عمومی می شود و هر کسی می تواند خود را مجری قانون و حتی شرع بداند و بر اساس میل و سلیقه و تشخیص خود عمل کند و مثلاً احساس کند که باید در این لحظه یک کاسه ماست بر سر خانم بی ححاب خالی کند یا با هر چه دم دستش هست به صورت او بزند یا … .
کسانی که مردم را تشویق یا تحریک به برخورد می کنند، یا آنقدر نادان هستند که تصوری از واکنش طرف مقابل ندارند و فکر می کنند از این طرف متدینین اقدام می کنند و از آن طرف بی ححاب ها و اطرافیان آنها اطاعت، سکوت یا فرار می کنند، یا دشمن دانا هستند که می دانند هر عملی عکس العملی دارد و این گونه نیست که همیشه یک طرف بگوید و طرف دیگر سکوت کند بلکه بسیار محتمل است که واکنش های قهرآمیز شکل بگیرد و جامعه وارد فاز جدیدی از تنش شود کما این که در مواردی نیز شاهدش بوده ایم.
نکته دیگر این است که وقتی مقابله با بی حجابی به نوعی برون سپاری شود و مردم در برابر هم قرار گیرند، بیشترین آسیب را زنان باحجابی می بینند که حجاب را از سر ایمان و با رغبت انتخاب کرده اند. واقعیت این است که وقتی عده ای با پوشش چادر وارد تقابل با زنان بی حجاب شوند، کل زنان چادری در کشور معرض این مواجهه قرار می گیرند.
به بیان واضح تر، کنش بخشی از مردم علیه بی حجاب ها می تواند به واکنش علیه با حجاب ها، حتی آنهایی که اعتقادی به تقابل ندارند منجر شود. این وضعیت نیز می تواند به نوبه خود باعث شود برخی خانم های چادری برای مصون ماندن از تقابل ایجاد شده، حجابی به غیر از چادر برگزینند.
ادامه این وضعیت می تواند جامعه را به معنای کامل و واقعی و کف خیابانی دو قطبی کند و مردم را در برابر هم قرار دهد و روزانه شاهد درگیری های متعدد و بیهوده باشیم؛ چنین اتفاقی بزرگ ترین خیانت به وحدت ملی است.
قبلاً نیز گفته ایم که اجرای هر امر دینی منوط است به باور دینی و اگر حکومت اسلامی می خواهد حجاب نیز به عنوان یک امر دینی اجرا شود، باید باورهای دینی را تقویت کند و الا برخورد و تقابل چاره کار نیست که اگر بود باید در همان دهه ۶۰ که شدیدترین مبارزه ها با بدحجابی صورت می گرفت ، موضوع برای همیشه حل می شد!
اگر هم به هر دلیلی بنای بر مقابله است، حاکمیت رأسا وارد شود (که البته ثمری نخواهد داشت) و از رو در رو قرار دادن مردم به جد بپرهیزد که عواقبی سهمگین و بلند مدت برای وحدت و امنیت ملی خواهد داشت.
آقایان و خانم های تصمیم گیر!
این مردم هزاران سال با سلائق مخلتف در کنار هم با صلح و صفا زندگی کرده اند؛ این مودت تاریخی را تخریب و مردم را چند پاره نکنید.
بیشتر بخوانید:
۲۱۲۲۰
دیدگاه ها برای این نوشته بسته شده است.