فروزان آصف نخعی : اصل بیست و هفتم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران «تشکیل اجتماعات و راه پیمایی ها، بدون حمل سلاح، به شرط آن که مخل به مبانی اسلام نباشد آزاد » اعلام کرده است. اما همواره برخی عناصر خودسر هستند که با زیر پاگذاشتن قانون، همواره مراسم سخنرانی ای را که به مصلحت نمی دانند، بر هم می ریزند. این شیوه ناصواب دهه هاست ادامه دارد. آخرین آن مراسم بزرگداشت شهادت آیت الله صدوقی و سخنرانی مسیح مهاجری مدیرمسئول روزنامه جمهوری اسلامی بود. پیش از آن اخلال در سخنرانی سید حسن خمینی در سالگرد رحلت بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران بود که با انتقاد جدی مقام رهبری مواجه شد. امنیت مراسم سخنرانی ها در گفت و گو با فاطمه آجرلو نماینده مردم در دوره های هفتم و هشتم مجلس شورای اسلامی به بحث کذاشته ایم. او می گوید «حالا که مقام معظم رهبری انتقاد دارند، به نظر من این جا باید به عنوان نقطه عطف ، روند جدیدی شروع شود.» به عبارت دیگر همه گروه ها زیر چتر قانون از امنیت و حمایت برخوردار باشند. این گفت و گو از نظرتان می گذرد.
اخیرا در مراسم بزرگداشت سالروز شهادت آیت الله صدوقی ،تندروها در سخنرانی آقای مسیح مهاجری ، اخلال ایجاد کردند و آن را بر هم زدند پیش از آن عده ای هم در سخنرانی سید حسن خمینی اقدام مشابهی کردند که مورد انتقاد صریح مقام رهبری واقع شد. نظر شما در باره این گونه اخلال ها چیست؟
شکی نیست که در کشور مابا آزادی کامل هر کسی هرچه مایل است مطرح می کند. آزادی بیان دارای چارچوبی است که در چارچوب آن نیز حفظ قانون و ارزش ها حفظ نظام و اصول ما است. سخنرانی ها اگردر این راستا مطرح شوند اشکالی ندارند. اما متاسفانه شاهدیم برخی به جای نقد ، سلاخی می کنند. حفظ ادب، نقد منصفانه و ورود اخلاقی به موضوعات یک چارچوب اساسی در گفتمان ها و سخنرانی و گفت و گوها است. هر کسی بخواهد متعرض چنین نقدی بشود ، اقدامی غیر اخلاقی کرده است. متاسفانه شاهد شرایطی هستیم که عده ای در حال جا انداختن اباحی گری گفت وگو و سلاخی شخصیت ها درجامعه هستند.
با توجه به همسویی نهادهای قدرت در حاکمیت ، نیازی به چنین تنش زایی تندروها هست ؟
این بحث جدیدی نیست و در همه دوره ها از جمله در دوره آقای روحانی و یا خاتمی و همچنین احمدی نژاد ما این گونه مسایل را داشتیم همواره عده ای مسایلی را مطرح کرده اند و عده ای دیگر آمده اند و بازی به همزنی کرده اند. نمی توانیم بگوییم حاکمیت همسو، نمی تواند واجد چنین رویکردی باشد . البته من نیز منتقد وضعیت موجود هستم. نسبت به روش ها ، عزل و نصب ها و خیلی مسایل دیگر منتقد هستم، منتها بنا به بینشی که افراد دارند، نوع ورودشان به مسایل و نوع انتقادشان، متفاوت است. اما باید بگویم متاسفانه ، شیوه استفاده ابزاری از تندروها در کشور ما به رویه ای در عرصه سیاسی تبدیل شده است.
برای مثال ، زمانی ما انتقادهایی از قوه قضاییه مطرح و در همین چارچوب ، تحقیق و تفحصی از قوه قضاییه انجام دادیم. تحقیق و تفحص از حقوق و ماموریت های ذاتی مجلس است که دامنه آن ، هر سه قوه و دیگر نهادها را شامل می شود.اما چه اتفاقی افتاد؟ مگر زمانی که شبانه به منزل ما ریختند، یک نفر آمد ، اعتراض بکند؟ چه کسی اعتراض کرد؟ چه کسی آمد بگوید که نماینده مجلس مصونیت سیاسی دارد؟
برخوردی را که با شما شد ،غیرقانونی می دانید ؟
نه قانونی بود و نه درست. ولی همیشه یک سری، قانون ها را به نفع خودشان تفسیر می کنند. هم اصلاح طلب ها و هم حامیان یک دست سازی حکومت، باز هم قانون را به نفع خودشان تفسیر کرده و می کنند.
این که گروهی قانون را به نفع خودش تفسیر کند، با این که خودش مجری اجرای آن باشد، متفاوت نیست؟
در هر دوره ای، هر گروهی قانون را بر اساس سلیقه خود تفسیر کرده و بر اساس منافع خودش اعمال کرده است. هیچ گروهی هم نیامده در چارچوب قانون انتقاد و یا دفاع کند. تاکید می کنم زمانی که ما از قوه قضاییه تحقیق و تفحص می کردیم کدامیک از مدعیان اصلاح طلبی آمدند بگویند این وظیفه ذاتی مجلس است؟ کدام گروه اصلاح طلب آمدند اعتراض کنند که با چه مجوزی به منزل نماینده مجلس رفته اید؟ همیشه تاریخ همین بوده است.
بسیار خوب، سوال این است که اگر هر گروهی بخواهد عامل تشخیص خود باشد، آیا در کشور هرج ومرج ایجاد نمی شود؟
مگر تحصن مجلس ششمی ها خلاف مر قانون نبود؟ مجلس قانونگزار ناظر بر حسن اجرای قوانین باید در مجلس متحصن شود؟ آن موقع هم تقریبا قدرت یکدست بود. قوه مقننه، قوه مجریه و شهرداری همه در اختیار یک جناح بود. چرا نیامدند جلوی قانون شکنی را بگیرند؟ تازه نامه تنظیم کردند به مقام معظم رهبری که جام زهر را شما هم بنوش. ببینید من دارم یک آسیب شناسی می کنم. این مسایل مختص به شرایط امروز و مسیح مهاجری به تنهایی نیست. امروز وقتی باغچه هر کدام از این جناح ها را بیل می زنیم، مشاهده می کنیم که از این کرم ها در آن زیاد است.
ببینید بحث کاملا مشخص است. مواردی که شما می فرمایید موضوع سوال من نیست. بحث سواستفاده از قانون و خوانش جناحی آن ، کاملا درست و از کاستی های سیاسی ایران است اما الان سوال مشخص این است که کشور قانون دارد و گروه ها و افراد مجاز نیستند ، به دلخواه خود ، نظم عمومی را مختل و مراسم ها را به آشوب بکشند و اگر چنین کردند باید مجازات قانونی شوند . براین اساس ، چرا با تندروهای اغتشاش گر برخورد نمی شود؟
شما می خواهید مسایل را مطابق نگاه خودتان تفسیر بکنید.
من فقط سوال می کنم. تفسیری نمی کنم. سوال من صریح است، مقام رهبری در باره شیوه برخورد با سخنرانی سید حسن خمینی ابراز ناخرسندی کردند و شما مایل نیستید در باره همین موضوع اعلام نظر بفرمایید؟
چرا مایل نیستم. فرمان مقام معظم رهبری فصل الخطاب همه کارگزاران و ماست ، آیا مقام معظم رهبری چندین بار نفرمودند که به دشمن و به آمریکا اعتماد نکنید؟ آیادولتمردان وقت توجه کردند؟ اگرما ادعای ولایتمداری وانقلابی بودن داریم نباید مرتکب عملی شویم که رهبری نسبت به آن منتقد وآزرده خاطرباشند.
این فرمایشی که می فرماییددر جناح ها و گروه های مختلف اصولگرایی ممکن است برداشت متفاوت کنند. ولی وقتی مقام رهبری در باره مصادیق و شیوه نادرست علیه سید حسن خمینی ناخرسندی خودشان را اعلام کرده اند حال شما بفرمایید با این شیوه ها موافقید یا خیر؟
ببینید من دارم خیلی واضح و خیلی شفاف به شما می گویم، اصلا فکر نمی کنم ابهامی در جمله من وجود داشته باشد. در تمام دوره ها صحبت های مقام رهبری را به نفع خودشان تفسیر کرده اند. و هرگز و هرگز صحبت های مقام معظم رهبری را تمکین نکرده اند.
بحث اصلا این ها نیست. بحث بر سر این است که نظر شما در این باره چیست؟
اتفاقا بحث من بر سر این ها است.
ببینید من به عنوان خبرنگار ، سوالم این است…
در نهایت معتقدم آدم ها ، نظام نیستند، به پای نظام خون شهدای زیادی ریخته شده است. خط قرمز فقط ولایت فقیه است، گرچه خود مقام معظم رهبری اجازه انتقاد داده اند، ولی ما اجازه اباحه گری در گفتمان را نداریم …
یعنی شما می فرمایید طرح بحث در باره انتقاد مقام معظم رهبری به شیوه های رفتاری علیه سید حسن خمینی ، و این که این سخنان می تواند شامل برخورد با مسیح مهاجری هم باشد، به معنای رواج گفتمان اباحی گری است؟
من جمله ام تمام نشده است. من حرفم این است. ما در مقابل فرامین مقام معظم رهبری گردن مان از مو باریک تر است و هیچ وقت در مقابل دستورات ایشان ان قلتی نداریم. وقتی حضرت آقا نسبت به نوع ورود به این گونه مطالب، آزرده خاطر شده اند، قطعا ما هم نسبت به این نوع روش ها منتقدیم. ما و متولیان به تبع انتقاد مقام معظم رهبری بایدطبق قانون ،وظیفه خود را انجام بدهیم.
یکی از مهمترین بحث هایی که ما داریم این است افراد معادل نظام نیستند ، و هرکس اصلاح طلب یا اصول گرا اقدامی کند که چهره نظام مخدوش شود و آب به آسیاب دشمن بریزد باید درمقابل عملکرد خود پاسخگوباشند، متأسفانه درتمام ادوار همیشه عده ای مفسران قانون به نفع خودشان بودند . ما مشکلاتی که الآن داریم در بسیاری از زمان ها مشترک بوده است، ولی زمان روحانی یک سری اصولگراها منتقد می شوند، و در زمان آقای رئیسی ، آه و واویلای بسیاری از اصلاح طلبان بلند می شود. البته همانگونه که گفتم خودم هم نسبت به این فرآیند کنونی منتقدم.
بسیار خوب. بیایید از جایی شروع بکنیم و جلوی این دور باطل را بگیریم. برای اجرای قانون و ناخرسندی مقام رهبری در باره شیوه برخورد با سید حسن و شکل دیگر آن در برخورد با آقای مسیح مهاجری چه پیشنهادی دارید؟
حالا که مقام معظم رهبری انتقاد دارند، به نظر من این جا باید به عنوان نقطه عطف ، روند جدیدی شروع شود.
برای این نقطه عطف و آغاز آن نظر شما چیست؟ چه باید بشود؟ طبق قانون وزارت کشور برای این دست از مجامع نباید تامین امنیت بکند، به نحوی که احدی اجازه اخلال در سخنرانی نداشته باشد؟ یعنی فردا روزی خانم آجرلو رفتند برای سخنرانی ، گروه دیگری حق داشته باشد سخنرانی ایشان را برهم بزند؟
اگر مجامع مجوز بگیرند، موضوع نشست هایشان معلوم است، به طور قطع وزارت کشور باید تامین امنیت کند. ولی اگر مجوز یک چیزی گرفتند، و چیزی دیگری مطرح کردند، باز هم فقط وزارت کشور باید ورود و قوه قضاییه باید رسیدگی کند. به نظر من ، این ها ،چارچوب هستند.وکسانی که مسئولیت اجرای برنامه ایی رامی پذیرند بایددراین شرایط حساس ازتاریخ نظام اسلامی بایدهمه جوانب رابسنجند وباهماهنگی متولیان امرهرگونه اخلالی رامدیریت مدبرانه کنند.
اگر ایجاد نظم و قانون به طور مساوی برای همه اجرا بشود، سخنان شما هم تحقق پیدا می کند. اینطور نیست؟
من نگاهم این است که چه وزارت کشور و چه دستگاه های متولی امر باید نظارت شان را بیشتر کنند و با افزایش قدرت نظارت، روند و زمان دریافت مجوز گردهمایی ها را تسهیل بکنند . ما که نمی توانیم صورت مساله را پاک کنیم، خود مقام معظم رهبری می فرمایند که کرسی های آزاداندیشی در دانشگاه ها برگزار شود.
پس تاکید دارید، نظم و قانون برای همه به طور یکسان برقرار باشد. درست است؟
قطعا همین است.
۲۱۲۱۶
دیدگاه ها برای این نوشته بسته شده است.