به گزارش روز یکشنبه خبرنگار فرهنگی ایرنا از بلومبرگ، حراجی ساتبیز نیویورک روز ۱۴ سپتامبر (۲۳ شهریور ۱۴۰۰)، بیش از ۱۰۰ قطعه چینی مایسن را که زمانی به یکی از مهره‌های آلمانی-یهودی برجسته در صنعت زغال‌سنگ تعلق داشت، به مزایده می‌گذارد. این گنجینه به افتخار صاحبان اصلی خود، فرانتس و مارگارت اوپنهایمر، کلکسیون اوپنهایمر نام گرفته و ارزش تخمینی آن حدود ۳ میلیون و ۱۰۰ هزار دلار برآورد شده است.
شاید این مبلغ در نگاه اول چندان بالا نباشد چون از نصف پولی که یک خریدار در ماه مه (اردیبهشت- خرداد ۱۴۰۰) برای خرید تابلویی که جوناس وود هشت سال پیش کشیده بود پیشنهاد داد نیز کمتر است اما در جمع یک گروه کوچک و فوق ثروتمند از مجموعه‌داران، کلکسیون اوپنهایمر فرصتی نادر برای خرید یک دست کامل از چینی‌هایی است که خیلی‌ها طالبش هستند و برای بیش از ۴۰ سال مثل آن در بازار دیده نشده است.
مروری بر تاریخچه ظهور صنعت چینی‌سازی در اروپا
چین حدود یک هزار سال تنها تولید کننده چینی سخت (hard paste porcelain) در جهان بود که به دلیل دوام و رنگ سفید خیره‌کننده‌ای که داشت بسیار ارزشمند بود. اما اوایل قرن هجدهم، غرب نیز به فرمول ساخت این چینی‌ها دست پیدا کرد و آگوست دوم شاه لهستان و ملقب به نیرومند، یک کارخانه چینی سازی سلطنتی در شهر مایسن تاسیس کرد.
کارخانه مایسن برای چند دهه پیشگام بی‌چون و چرای صنعت چینی سازی اروپا بود تا این که حدود سال ۱۷۵۰ راز ساخت چینی فاش و پخش شد و رقابت سنگینی در بازار در گرفت. جنگ هفت ساله (۶۳-۱۷۵۶) که آخرین جنگ مهم بین قدرت‌های بزرگ اروپایی پیش از انقلاب فرانسه بود، ضربه آخر بود و کارخانه مایسن نتوانست پس از آن دوباره سرپا شود. با وجود این، در جریان دهه‌های طلایی از سلطه این کارخانه بر بازار چینی سازی اروپا، حجم عظیمی چینی تولید شد و این بالا بودن تولیدات به مجموعه‌داران در سده‌های بعد اجازه داد کلکسیون‌های دیدنی از چینی‌های مایسن گردآوری کنند. این جریان ابتدا توسط اشراف‌زادگان اروپایی شروع شد و در دهه ۱۹۲۰ یعنی زمانی که خانم و آقای اوپنهایمر در برلین کلکسیون خود را گردآوری می‌کردند، به بانکداران و صنعتگران رسید.
حراج کلکسیون اوپنهایمر، فرصتی استثنایی برای مجموعه‌داران
آن چه کلکسیون اوپنهایمر را خاص و منحصربه‌فرد می‌کند این است که خانواده اوپنهایمر تنها روی گردآوری محصولاتی که کارخانه میسن در سالهای اول فعالیت خود یعنی از سال ۱۷۱۰ تا ۱۷۲۰ تولید کرد، تمرکز نکردند و آنچه خریدند، طیفی متنوع از گلدان‌ها، ساعت‌ها، بشقاب‌ها و ظروف دیگر بود. قطعات موجود در این کلکسیون به سبک تزئینی چینی‌گرایی ساخته شده‌اند که مایسن تا سال ۱۷۴۰ تولید آن را متوقف کرد.
از جمله نگین‌های این حراجی می‌توان به یک ساعت متعلق به سال ۱۷۲۷ با ارزش تخمینی بین ۲۰۰ هزار تا ۴۰۰ هزار دلار، یک جفت گلدان زرد قناری از سال ۱۷۳۵ با ارزش تخمینی ۱۵۰ هزار تا ۲۵۰ هزار دلار و یک سرویس چای و قهوه دست نخورده به ارزش تخمینی ۱۲۰ هزار تا ۱۸۰ هزار دلار اشاره کرد.
