وقتی تربیت بدنی با تربیت فکری و عقیدتی همراه باشد،ثمره اش می شود امیرحسین زارع شیر پسر موحد و قهرمان ایرانی که درکنار انس باتشک کشتی و تمرین و ممارست مداوم،گویا یک عمر سیرو سلوک عارفانه و ریاضت نفس گذرانده و به فنای فی الله رسیده است.
همه ما می دانیم که عرصه ی تربیت بدنی ذاتا عرصه ای برای تبرج و اظهاروجود و عرض اندام است آنهم وقتی در عنفوان ایام جوانی قرارداشته باشی ،اما اینجا در ایران اسلامی و در نتیجه ی تثبیت پارادایم خدامحوری ،انسانهایی پا به عرصه ی وجود گذاشته اند که در اوج قله ی موفقیت و افتخار ،با وجود خدای متعال هیچ وجودی برای خودشان قائل نیستند و تصور وجودبرای خودشان را شرک بر خدای یگانه ی می دانند.
آنچه بیشتراز قهرمانی جهان پهلوان زارع اهمیت دارد رسیدن به همین معرفت موحدانه است که گاه سالکان راه توحید سالها برای نیل به آن زمان صرف می کنندو گاه می رسندو گاه در حسرت رسیدنش زمانشان به پایان می رسد.
اما امیر حسین زارع جوان به زیبایی مبین این نکته شد که اگر خدامحوری در انجام کارهایمان مدنظر قرار بگیرد، آنگاه آنچه پیر(سالک سالمند راه حق) درخشت خام بیند جوان موحدو مسلمان هم چه بسا شفاف تر و با وضوح بیشتر می تواند که ببیند.مهم این است که بقول لسان الغیب حافظ شیرازی منیت را کنار بگذاریم و به این درک برسیم که “تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز….”
اکنون انتظار می رود نظام فرهنگی و رسانه ای کشور در راستای رسالت شان بر ارزش آفرینی و نشر کمالات اخلاق انسانی ،براین وجه از شخصیت چنین پهلوانانی که (واژه صحیح تری در قیاس با قهرمان است) صحه بگذارند و توام با انتشار وبرجسته سازی قهرمانی جهان این کشتی گیر عزیز، نشر رویکرد موحدانه و مخلصانه اش نیز از نگاه شان مغفول نماند.
قاسم رضائی،
کارشناس و فعال رسانه، گرگان